مقایسه انعطاف ناپذیری شناختی و سبک های حل مساله در دانشجویان دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری

پژوهش حاضر با هدف مقایسه انعطاف ناپذیری شناختی و راهبردهای حل مساله در دانشجویان دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری اجرا شد.
این پژوهش از حیث هدف بنیادی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر تهران تشکیل می دادند که بعد از انتخاب تصادفی چهار دانشگاه، 400 دانشجو با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و مقیاس های سبک پاسخ دهی و افسردگی بک برای آنها اجرا شد. بعد از تحلیل اولیه، 60 نفر به عنوان نمونه هدف انتخاب و به دو گروه نشخوارکننده و غیرنشخوارکننده تقسیم شدند. در مرحله بعد آزمون گنجینه لغات، کارت های ویسکانسین و پرسش نامه سبک های حل مساله اجرا شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس تحلیل شد.
یافته ها نشان دادند که از نظر خطای درجاماندگی و شکست در حفظ مجموعه سازی افراد دارای نشخوار فکری و بدون نشخوار فکری تفاوت معناداری دارند. همچنین بین گروه ها فقط در راهبرد درماندگی و مهارگری تفاوت معنادار وجود دارد و در سایر راهبردهای حل مساله دو گروه تفاوت معناداری ندارند. با استفاده از درمان درجاماندگی می توان نشخوار فکری و افسردگی را کاهش داد، بنابراین درمانگران با یافتن فنونی برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و آموزش آن به بیماران می توانند افق های تازه ای در برابر درمان افسردگی ایجاد کنند.