تاثیر فاکتورهای محیطی بر پراکنش خیارهای دریایی ناحیه زیر جزر و مدی خلیج چابهار

با توجه به اهمیت فاکتورهای محیطی در زندگی آبزیان بررسی فاکتورهای موثر بر اجتماع خیارهای دریایی منطقه زیر جزر و مدی ناحیه شرقی خلیج چابهار که بیشترین تاثیرات انسانی را داشته است، از تیر ماه1386 تا اردیبهشت 1387 صورت گرفت. برای این منظور 4 منطقه انتخاب و در هر منطقه 4 کوادرت هر یک به مساحت 200مترمربع(20×10) به روش غواصی اسکوبا بررسی شد. فاکتورهای محیطی دما، شوری، اکسیژن، pH، مقدار کل ماده آلی، نوع بستر، عمق و شفافیت آب مورد پایش و خیارهای دریایی مورد شناسایی و شمارش قرار گرفتند. شوری و pH در فصول مختلف اختلاف معنی دار داشته و بستر تنها در ایستگاه ها دارای اختلاف معنی دار بوده است. تنها بین شوری و تراکم خیارهای دریایی در سطح 99 درصد همبستگی مثبت و بین میدان دید(کدورت) و تراکم در سطح 95 درصد همبستگی منفی وجود داشته است. بر اساس آنالیز تجزیه مولفه های اصلی 4 فاکتور، به ترتیب اهمیت شوری، pH، شفافیت آب، درجه حرارت در مجموع 78/82 درصد کل واریانس شرایط محیطی را دربر می گیرند. سایر فاکتورها با پراکنش خیارهای دریایی ارتباطی نشان نداده اند. ایستگاه های شمالی (سپاه وکلانتری) در پاییز86 و زمستان86 در یک دسته جای دارند، زیرا در پاییز بیشترین شوری و کمترین شفافیت و pH و در زمستان بیشترین شفافیت و pH را داشته اند. همچنین ایستگاه های جنوبی (بهشتی و هتل دریایی) در پاییز86 و تابستان86 در یک دسته قرار گرفته اند که در تابستان بیشترین pH و کمترین شوری و در پاییز بیشترین دما و کمترین شفافیت را داشته اند.