اثربخشی معنادرمانی گروهی بر افزایش امید به زندگی در مردان بازنشسته کانون بازنشستگان شهرستان ممسنی

یکی از رویدادهای مهم دوران پیری بازنشستگی است، که می تواند مشکلات متعددی را به همراه داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی معنا درمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی در معلمان مرد بازنشسته شهرستان ممسنی بود.
در این مطالعه مداخله ای، به روش نمونه گیری تصادفی 40 نفر از مردان بازنشسته کانون بازنشستگان که نمرات پیش آزمون آنها یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود انتخاب شده و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند(هرگروه 20نفر). سپس بر روی گروه مداخله معنا درمانی گروهی به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون به عمل آمد. ابزار سنجش، پرسشنامه امید به زندگی میلر بود. داده ها با آزمون آماری واریانس چند متغیری(مانوا) تجزیه و تحلیل شدند.
معنا درمانی گروهی باعث افزایش معنی دار امید به زندگی گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل شد(p <0.05). هم چنین پس از اجرای جلسات، پیگیری با فاصله یک ماهه، سودمندی معنادرمانی گروهی را نشان داد.
نتایج تحقیق نشان می دهد که می توان از روش معنادرمانی گروهی به عنوان روشی مستقل ویا در کنار سایر درمان ها در جهت افزایش امید به زندگی استفاده کرد.