تاثیر 8 هفته فعالیت بدنی منتخب بر تعادل ایستا و توان هوازی بیماران زن دیابتی نوع 2

دیابت، اختلال متابولیک مزمنی است که درنهایت، منجر به تحمیل عوارضی از جمله عوارض عصبی که باعث کاهش حس عمقی و تعادل و عوارض قلبی- عروقی می شود. فعالیت جسمانی در برنامه ی روزانه بسیارحایز اهمیت بوده و موجب بهبود حساسیت به انسولین می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فعالیت بدنی منتخب بر تعادل و توان هوازی بیماران زن دیابتی انجام شد.
دراین تحقیق نیمه تجربی از بین زنان مبتلا به دیابت نوع 2، تعداد 17 نفر براساس معیارهای تحقیق به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه تمرین(سن 51.4±7.3 سال و تعداد 8 نفر) و کنترل(سن 55.7±4.9 سال و تعداد 9 نفر) قرارگرفتند. گروه تمرین، 3 جلسه ی یک ساعته در هفته به مدت 8 هفته به فعالیت بدنی منتخب پرداختند و گروه کنترل، به زندگی معمول خود بدون فعالیت بدنی منظم ادامه دادند. دراین پژوهش، از تست لک لک برای سنجش تعادل ایستا و تست 6 دقیقه راه رفتن برای ارزیابی توان هوازی استفاده شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS16.0 با استفاده از تحلیل کوواریانس و در سطح معناداری کمتر از 0/05 انجام شد.
اختلاف میانگین داده های تعادل در پیش آزمون و پس آزمون گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنادار نبود، اما میانگین مسافت راه رفتن در گروه تمرین افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. یک دوره فعالیت بدنی منظم، می تواند بر استقامت هوازی بیماران دیابتی نوع 2 تاثیر داشته باشد و بر تعادل آنان تاثیر معناداری ندارد.