بررسی ویژگی های جمعیت شناختی 1217 مورد اقدام به خودکشی در استان سمنان

خودکشی یکی از مشکلات مهم اجتماعی و بهداشت روانی بسیاری از کشورها به حساب می آید و منابع قابل توجهی را در مجموعه مراقبت های بهداشتی به خود اختصاص داده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی های جمعیت شناختی بیش از هزار مورد اقدام به خودکشی در استان سمنان می باشد.
در این مطالعه مقطعی، اطلاعات کلیه موارد اقدام به خودکشی ارجاع داده شده به بیمارستان های دولتی و پزشکی قانونی استان سمنان در سال 88-1387 با استفاده از فرم های آماری خودکشی و بر اساس اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با خودکشی (روش های خودکشی، بیماری های جسمی و روانی زمینه ای) مورد بررسی قرار گرفت.
از 1217 مورد اقدام به خودکشی، 768 مورد (63/1%) مونث و مابقی مذکر و با میانگین سنی± انحراف معیار، 24.6±8.4 بوده است. 599 مورد (%49/22) مجرد و مابقی متاهل بوده اند. غالب افراد مذکر، مجرد (%60/8) و غالب افراد مونث، متاهل (%12/56) بوده اند (p<0.001). شایع ترین روش های اقدام به خودکشی، مسمومیت دارویی (%83/98) و مسمومیت با سم و مواد مخدر (%7/15) بوده است. در مجموع %1/6 از موارد اقدام به خودکشی منجر به مرگ شده که به صورت معنی داری در مردان بیش تر از زنان بوده است (p<0.001).
با توجه به شایع ترین شیوه اقدام به خودکشی، باید ترتیبی اتخاذ شود که داروها فقط بر اساس نسخه ارائه شود و از تجویز بیش از حد داروها نیز خودداری گردد. تلاش در راستای شناسایی دقیق تر گروه های در معرض خطر، فراهم آوردن شرایط تحصیل، برنامه ریزی برای اشتغال زایی و کاهش مشکلات اقتصادی در گروه سنی جوان توصیه می شود