بررسی غلظت کادمیوم، نیکل، سرب و وانادیوم در میگوی سفید هندی بازار مصرف شهرستان شیراز

با گسترش آلاینده ها در محیط زیست و وابستگی انسان به محیط برای تامین مواد غذایی و سایر نیازها، بررسی در مورد انواع آلودگی به خصوص آب ها و سایر آبزیان حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی و تعیین میزان غلظت فلزات سنگین کادمیوم (Cd)، نیکل (Ni)، سرب (Pb) و وانادیوم (V) در عضلات و پوست میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) خوراکی در شهرستان شیراز بوده است.
در این مطالعه مقطعی در پاییز سال 1390 با مراجعه به بازار عمده عرضه آبزیان تعداد 120 نمونه میگو به صورت تصادفی از سطح شهر شیراز تهیه شد. آماده سازی و آنالیز نمونه ها مطابق با دستورالعمل های توصیه شده صورت پذیرفته و میزان فلزات سنگین با دستگاه نشر اتمی (ICP) مدل Varian V10-ES تعیین و با مقادیر توصیه شده استاندارهای جهانی WHO و FAO مورد مقایسه قرار گرفت.
میانگین غلظت عناصر کادمیوم، نیکل، سرب و وانادیوم در نمونه های مورد مطالعه در بافت عضله به ترتیب برابر با 0/45± 1/08، 1/25±8/62، 2/1±1/63 و 0/93±0/61 میلی گرم در کیلوگرم و در پوست 0/38±1/28، 1/53±7/61، 4/6±7/15 و 0/45±1/4 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن اندازه گیری گردید. میزان فلزات سنگین کادمیوم، سرب و وانادیوم در پوست میگو و میزان نیکل در عضله میگو در مقایسه با یکدیگر بیشتر بود (P<0.05).
نتایج به دست آمده در این مطالعه بیانگر بالاتر بودن میزان غلظت اندازه گیری شده عناصر فلزات سنگین در میگوی سفید هندی در مقایسه با مقادیر توصیه شده استاندارد WHO/FAO و در نتیجه آلودگی نمونه ها به این عناصر می باشد، بنابراین باید مصرف این گونه با احتیاط همراه باشد.