مفهوم نجات و سیمای نجات یافتگان در قرآن

واژهء نجات از واژگان امید بخش قرآنی و یکی از مظاهر رحمت و لطف الهی است‌ که حق تعالی برای فراهم‌سازی بستری مناسب جهت رهایی از ظلمت،رسیدن به نقطه‌ای‌ امن و مطمین،یا ایجاد فرصتی دوباره برای هدایت و تمهیدی در جهت ایصال به کمال،شامل‌ حال انسان می‌کند.اما انسان به فراخور اعتقادات فردی و وابستگی‌ها و دلبستگی‌های‌ خویش،گاه این نعمت را پاس می‌دارد و گاه فرجام ناسپاسی و اعراض را بر خویشتن رقم‌ می‌زند. در قرآن کریم برای واژه«نجات»سه وجه آمده است:1.نجوی و سخن در گوشی؛ 2.پرتاب به مکان مرتفع؛3.رهایی و خلاص.در این جستار ضمن اشاره به وجوه پیشگفته، ویژگی‌ها و شرایط وجه سوم در قرآن کریم بررسی و همچنین به تحلیل عوامل و موانع نجات‌ و موضع‌گیری نجات‌یافتگان پس از رهایی پرداخته شده است. در قرآن از این حقیقت پرده برداشته می‌شود که تمامی انسان‌ها منجی حقیقی را فقط خدای یگانه می‌دانند و این امر زمانی رخ می‌نماید که در مهلکه‌ای عظیم فرو افتند،از همهء اسباب قطع امید کنند و با بازگشت به فطرت خداجوی خود،به سبیل نجات رهنمون شوند. افزون بر این،سقوط دوبارهء فرد نجات‌یافته نیز ممکن است.به عبارتی دیگر،«نجات»واژه‌ای‌ متفاوت از«فلاح»است و حوزه‌ای متفاوت از آن را شامل می‌شود.