نورواستتیک (زیبایی شناسی عصبمحور) و چالش های پیش روی آن

نورواستتیک[1] زمینه علمی جدیدی در حوزه تحقیقات بر روی ادراک زیبایی و همچنین خلق هنر است. این علم به ارتباط بین نواحیای از مغز انسان و سیستمهای عصبی با ادراک زیبایی میپردازد. محققان و نظریهپردازان نورواستتیک ادراک زیبایی را دارای بنیانی بیولوژیکی میدانند. آنها در آزمایشها و مطالعات خود با استفاده از روش های تجربی و علمی و نظرسنجی از شرکتکنندگان در مورد ادراک بصری و تصویربرداری مغزی و بهکارگیری روش هایی چون FMRI، MEG، EEG، MRI در تلاش هستند تا واکنش فیزیولوژیکی را به ادراک زیبایی در انسان کشف کنند. این دسته از محققان غالبا مدعی هستند که علم نورواستتیک توانایی کشف منشا لذت زیبایی در مغز و همچنین پاسخگویی به مسئله ادراک هنری، خلق هنر و تعیین معیارهای آن را دارد. دستاوردها و نتایج این آزمایشها تاکنون دارای تناقضات و نقصانهایی بوده است که نشان میدهد دانشمندان هنوز به نظری های منسجم دست نیافتهاند. این تحقیق در تلاش است که محدوده این علم را مشخص کرده و چالشهایی که بر این ادعا وارد است را بیان کند. نتیجه این تحقیق که با استفاده از بررسی نتایج آزمایشهای نورواستتیک و نقدها و آرای نظریهپردازان صورت گرفت بیانگر این است که ادراک هنری، یک ادراک بصری صرف نبوده بلکه متغیرهایی چون عوامل تاریخی، فرهنگی و درک مفهومی از اثر در فهم هنری تاثیرگذار است.