پرتو پیوندزنی جاذب برای بهبود ظرفیت جذب فلز نیکل از محلول های آبی: کیتوزان/ پلی وینیل الکل پرتو پیوند زده شده با اکریلیک اسید

پیوندزنی روشی مفید برای افزایش ظرفیت جذب جاذب های پلیمری از طریق پیوند گروه های عاملی مناسب بر روی پلیمر پایه است. هدف این پژوهش، بررسی اثر پرتو پیوندزنی اکریلیک اسید بر روی فیلم جاذب کیتوزان/ پلی وینیل الکل شبکه ای به منظور افزایش میزان جذب فلز نیکل از محلول های آبی بود. برای انجام این مهم، مونومر اکریلیک اسید با استفاده از اثر پرتو گاما بر روی فیلم های کیتوزان/ پلی وینیل الکل شبکه ای، پیوند زده شد. اثر دز پرتو بر روی درصد پیوند مورد مطالعه قرار گرفت. ساختار شیمیایی جاذب با استفاده از طیف نمایی تبدیل فوریه ی زیر قرمز (FTIR) ارزیابی شد. آزمایش های جذب نیکل بر روی جاذب با تغییر متغیرهایی چون pH محیط، دز پرتو و غلظت اولیه ی محلول حاوی نیکل، به روش ناپیوسته انجام شد. مدل سازی جذب با استفاده از هم دماهای لانگمویر و دوبینین- رادشکویچ به انجام رسید و داده های آزمایشگاهی با مدل لانگمویر نسبت به مدل دوبینین- رادشکویچ بهتر برازش شدند. در نهایت، نتایج، بهبود میزان جذب فلز نیکل، از طریق پرتو پیوندزنی اکریلیک اسید به عنوان یک گروه عاملی اکسیژن دار بر روی فیلم کیتوزان/ پلی وینیل الکل شبکه ای را به اثبات رسانید.