میزان مشارکت اجتماعی، موانع و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر تهران

افزایش جمعیت سالمندان یک بحران است. بازنشستگی از کار و محدودیت فعالیت های اجتماعی مشکلی است که سالمندان با آن روبرو هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت اجتماعی، موانع و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر تهران صورت پذیرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی است که بر روی 330 سالمند بالای 60 سال حاضر در پارک های مناطق مختلف شهر تهران در سال 1392 صورت پذیرفته است. در این پژوهش سالمندان به پرسشنامه های مشخصات فردی و «پرسشنامه مشارکت اجتماعی طرح بررسی سلامت جامعه کانادا» Canadian Community Health Survey (CCHS) –Social Participation«» پاسخ دادند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 انجام شد.
میانگین نمره مشارکت اجتماعی سالمندان (15.96 (±4.30) بود. 7/37 درصد از سالمندان تمایلی برای شرکت در فعالیت های اجتماعی نداشتند. مهمترین عوامل شامل هزینه ها (36 درصد)، بیماری (30 درصد) و مشکلات رفت و آمد (3/27 درصد) بود. سالمندان با سن پایین تر، مذکر، متاهل، دارای تحصیلات دانشگاهی و با تعداد فرزندان کمتر بطور معنی داری مشارکت اجتماعی بهتری داشتند (0/05>P).
طبق یافته های مطالعه حاضر میزان مشارکت اجتماعی سالمندان پایین گزارش شد. لذا تدوین برنامه های جامع و عملیاتی به منظور افزایش درآمد، مدیریت بیماری ها و رفع مشکلات رفت و آمدی سالمندان با در نظر گرفتن سایر عوامل مرتبط برای بهبود وضعیت مشارکت اجتماعی سالمندان پیشنهاد می گردد.