بررسی تاثیر پخش سیلاب بر تغییرات کمی پوشش گیاهی (مطالعه موردی منطقه برآباد-سبزوار)

طرح های پخش سیلاب با اهداف مختلفی اجرا می شوند که یکی از آنها افزایش پوشش گیاهیست. پخش سیلاب باعث افزایش رطوبت خاک و در نتیجه افزایش علوفه تولیدی می شود. هدف از انجام این پژوهش، سنجش کارایی استفاده از سیلاب های با کیفیت پایین، در تغییرات کمی پوشش گیاهی گیاهان بومی منطقه می باشد. این بررسی در شهرستان سبزوار- منطقه بیابانی برآباد اجرا گردید که در سال (1391-1390) مطالعه پارامترهای درصد تاج پوشش گیاهی و تراکم گیاهی به ترتیب توسط ترانسکت های 100 متری و پلات های 225 مترمربعی (15×15) اندازه گیری گردید. این بررسی در یک منطقه به عنوان عرصه پخش سیلاب که شامل سه فاز که دو فاز آتریپلکس کاری و یک فاز تاغکاری شده است،انتخاب گردید. همچنین همجوار با این فاز های سه گانه، یک منطقه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و گونه ی سالسولا به عنوان تنها گونه مشترک مشاهده شده بین عرصه ی پخش سیلاب و منطقه شاهد، معیار مقایسات بین این مناطق انتخاب گردید. نتایج حاصل بیانگر اثرات زیاد پخش سیلاب بر میزان تراکم و درصد تاج پوشش گیاهی گونه سالسولا منطقه در فاز تاغکاری شده بوده است که این اثرات در سطح 1% معنی دار بوده است. همچنین در فاز1 آتریپلکس کاری اثرات پخش سیلاب بر میزان تراکم گیاهی و درصد تاج پوشش گونه ی بومی بی تاثیر و در فاز 2 آتریپلکس کاری دارای تاثیر منفی بوده است. بنابراین اثر پخش سیلاب با توجه به گونه ی دست کاشت منطقه تاثیر متفاوت بر روی گونه ی بومی منطقه داشته است.