مقایسه ی ضخامت آندومتر رحم موش بلافاصله قبل از لانه گزینی در چرخه ی طبیعی، همراه با تحریک تخمک گذاری و مصرف سیلدنافیل سیترات

آندومتریوم رحم نقش مهمی در روند لانه گزینی ایفا می کند. این لایه از رحم، در روند مراحل چرخه ی قاعدگی تحت تاثیر تغییرات قرار می گیرد. با توجه به تاثیر پذیری آندومتریوم از عوامل مهار کننده و تحریک کننده، هدف از این مطالعه مقایسه ی ضخامت آندومتریوم در موش های تحریک شده برای تخمک گذاری و به دنبال مصرف سیلدنافیل سیترات در مرحله ی قبل از لانه گزینی بلاستوسیست بود.
تعداد 30 موش ماده ی بالغ نژاد سوری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در سه گروه شاهد، گنادوتروپین و گنادوتروپین + سیلدنافیل سیترات طراحی شدند. به دو گروه مورد، ابتدا به میزان IU 5/7 HMG (Human menopausal gonadotropin) و سپس به همین میزان HCG (Human chorionic gonadotropin) نیز تزریق شد. جهت انجام فرایند لقاح، هر دو موش ماده با یک موش نر در یک قفس قرار داده شدند. در گروه گنادوتروپین + سیلدنافیل سیترات، میزان mg/kg 3 سیلدنافیل سیترات به فواصل 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق HMG تزریق گردید. مدت 96 ساعت بعد، موش ها در همه ی گروه ها با استفاده از روش جابه جایی مهره های گردنی قربانی شدند. نمونه های رحمی آن ها تحت پاساژ بافتی قرار گرفت و برای مطالعه با میکروسکوپ نوری آماده شد.
بر اساس بررسی با میکروسکوپ نوری و با استفاده از نرم افزار 2/3 Motic Image Plus، ضخامت آندومتریوم در گروه شاهد mμ 35/13 ± 05/358 و در گروه گنادوتروپین mμ 46/12 ± 84/389 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این ضخامت در گنادوتروپین + سیلدنافیل سیترات mμ 10/12 ± 81/316 بود که با گروه گنادوتروپین نیز تفاوت معنی داری نداشت. همچنین ضخامت آندومتریوم در بین تمامی گروه ها نیز تفاوت معنی داری نشان نداد.
استفاده از تحریک تخمدان و به دنبال آن استفاده از سیلدنافیل سیترات، نتوانست تغییر قابل توجهی در ضخامت آندومتریوم داشته باشد.