اثرجایگزینی مجدد مایعات بر بازیافت شاخص های عملکردی قلب و توان بی هوازی کشتی گیران مرد باشگاهی

با توجه به وجود اطلاعات اندک در مورد بازیافت فاکتورهای عملکرد جسمانی و قلبی در فاصله زمانی بین وزن کشی رسمی کشتی تا اولین مسابقه به دنبال کاهش وزن حاد در این تحقیق با شبیه سازی شرایط وزن کشی رسمی کشتی، تاثیر جایگزینی مجدد مایعات به دنبال آب زدایی حاد، بر فاکتورهای توان بی هوازی، برخی شاخص های عملکرد قلب و همچنین مقدار هماتوکریت و آلدوسترون پلاسما بررسی شد.
روش شناسی: 36 پسر کشتی گیر نخبه رشته آزاد (قد: 174.33 3.83 سانتی متر، وزن: 15/26±79/53 کیلوگرم، سن: 3/83±22/66 سال)، به طور داوطلبانه در قالب دو گروه کنترل و تجربی در طی دو روز متوالی در این تحقیق شرکت کردند. صبح روز اول (وضعیت پایه)، پس از صرف صبحانه استاندارد (پس از ناشتایی)، ارزیابی عملکرد قلبی (کاردیواسکرین)، خونگیری و آزمون رست انجام شد. سپس، بین ساعت12 تا 16، آب زدایی (0/27±1/48 درصد وزن بدن) انجام شد و در ساعت 16، کاردیواسکرین و خونگیری تکرار شد. در ادامه جایگزینی مایعات تا ساعت24 انجام شد و صبح روز دوم نیز کاملا مشابه روز اول بود. آلدوسترون به روش الایزا و هماتوکریت به روش میکرو هماتوکریت اندازه گیری شدند و همچنین برای مقایسه داده ها از آزمون اندازه گیری مکرر (آزمون تعقیبی بونفرونی) و تی همبسته، با سطح اطمینان 0/05 استفاده شد.
فاکتورهای توان بی هوازی (اوج، حد اقل و میانگین توان) در بین صبح روز اول و دوم، تفاوت معنی داری نداشتند. در بقیه شاخص ها نیز، فقط در گروه تجربی به جز در مورد برونده قلبی و زمان مرحله پیش تزریقی (شامل حجم ضربه ای، تواتر قلبی، کار قلب چپ، حاصل ضرب دوگانه، فشار خون سیستولی و دیاستولی، زمان تزریق بطن چپ و همچنین سطوح آلدوسترون و هماتوکریت) تفاوت مشاهده شده در بین دو وضعیت آب زدایی و پایه و همچنین وضعیت جایگزینی مجدد مایعات و آب زدایی، معنی دار بود (0/05>P).
عملکرد قلب در آب زدایی حاد، تغییر می کند؛ ولی توان بی هوازی، بدون تغییر می ماند. تغییرات مذکور، با جایگزینی مجدد مایعات در فاصله بین وزن کشی رسمی کشتی تا اولین مسابقه، اصلاح می شود که حاکی از کافی نبودن فاصله زمانی رسمی برای فراهم شدن زمینه منع از اقدام به کاهش وزن حاد، می باشد.