یک راهکار ابتکاری تکاملی برای برنامه ریزی عامل های متحرک با رویکرد توازن به جای بهینه سازی چند هدفه

ساختارهای مبتنی بر عامل محیط مناسبی برای آزمودن فرضیه های پیچیده، مدلسازی و شبیه سازی طرح های پویای اطلاعاتی می باشند. در حیطه علوم مکانی نیز گرایش به استفاده از عامل های خودمختار و معقول، به دلیل واقع گرایی بیشتر در مسائل، افزایش یافته است. در این تحقیق به برنامه ریزی و توزیع وظیفه میان موجودیت های متحرک در فضای جغرافیایی با رویکرد عامل-محور پرداخته می شود. در ابتدا نشان داده می شود که عامل ها به طور منطقی مایل به رسیدن به بیشترین رضایت/سودمندی می باشند. برای دستیابی به رضایت گروهی در یک فعالیت جمعی، رسیدن به مفهوم توازن، برآمده از نظریه بازی ها، منطقی تر و واقع گرایانه تر از بهینه سازی چندهدفه به نظر می رسد. استدلال پیرامون این موضوع با بحث در مورد وابستگی و تزاحم سودمندی عامل های متحرک بیان می گردد. سپس با توجه به پیچیدگی محاسباتی بسیار بالا و نمایی تعیین توازن، یک الگوریتم ابتکاری غیرقطعی و کارآمد پیشنهاد می گردد. راهکار ارائه شده که همسو با روش های تکاملی می باشد، با چندین مجموعه داده ارزیابی گردید که نتایج حاکی از همگرایی مناسب، سرعت بالای الگوریتم، دقت مناسب تعیین توزان در مقایسه با روش قطعی (80% در بدترین حالت) و دقت بالا در تعیین توازن با بیشترین بهینگی (92% در بدترین حالت) می باشد.