رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال تحصیلی 1392-1391

یکی از عوامل موثر بر یادگیری در میان دانشجویان، رویکردهای یادگیری است که نقش به سزایی در عملکرد و موفقیت تحصیلی ایفا می کند. درک چگونگی تغییر رویکردهای یادگیری دانشجویان در طول زمان نیز بسیار مهم است زیرا توسعه یادگیری پیشرفته همراه با پیشرفت دانشجویان از طریق مطالعه از اهداف مهم آموزش عالی است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال تحصیلی 92-1391 می باشد.
در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی طی سال تحصیلی 92-1391 انجام گرفت، رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر (251=n) که به صورت سرشماری وارد پژوهش شده بودند به وسیله پرسشنامه تجدیدنظر شده دو عاملی فرآیند مطالعه، مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS v.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد.
تجزیه و تحلیل داده ها نشانگر توجه و استفاده غالب دانشجویان از رویکرد عمقی یادگیری نسبت به رویکرد سطحی یادگیری است. با این وجود آزمون کروسکال والیس، تفاوت معناداری را در نمره رویکرد سطحی و رویکرد عمقی دانشجویان برحسب رشته تحصیلی (165/0=p، 449/0=p) و سال تحصیلی (357/0=p، 768/0=p) نشان نداد اگرچه بین دو گروه جنسی با استفاده از آزمون من ویتنی تفاوت معناداری در استفاده از رویکرد سطحی (001/0>p) دیده شد.
نتایج مطالعه نشان داد اگرچه اغلب دانشجویان پرستاری و مامایی از رویکرد عمقی استفاده می کردند، با این وجود با افزایش سال تحصیل هیچ تغییری در رویکردهای یادگیری آن ها ایجاد نشده است. در حالی که آموزش عالی بر توسعه استفاده دانشجویان از رویکرد عمقی در دانشگاه ها تاکید دارد. این امر ضرورت توجه و بررسی را از جانب برنامه ریزان آموزشی، مسوولان و اساتید آن ها نشان می دهد.