اثر میدان مغناطیسی بر نوع و مقدار مونومرها در کوپلیمر پلی هیدروکسی آلکانوات

با هدف غلبه بر مشکلات زیست محیطی ناشی از تجمع پلاستیک های مصنوعی و دفع لجن فعال مازاد در تصفیه خانه های فاضلاب شهری، پژوهش های متعددی در زمینه تولید پلیمر های زیست تخریب پذیری چون پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHAs) انجام شده است. در این پژوهش اثر میدان های مغناطیسی 5، 10، 15، 20، 25 و 50 میلی تسلا بر نوع و درصد جرمی مونومر های کوپلیمر PHA و بر مقدار تولید آن از لجن فعال در مقایسه با نمونه شاهد (بدون اعمال میدان مغناطیسی) ارزیابی شد. مراحل آزمون شامل انتقال لجن فعال به راکتور ناپیوسته، افزودن سدیم استات به عنوان منبع کربن، ایجاد میدان مغناطیسی، هوادهی به مدت 30 ساعت، نمونه برداری و اندازه گیری زیست پلیمر بود. نتایج پژوهش نشان داد، بیشترین مقدار PHA در میدان 20 میلی تسلا تولید شده که معادل 0.75 گرم بر لیتربود و کمترین مقدار تولید در میدانی با شدت 50 میلی تسلا، 0.55 گرم بر لیتر مشاهده شد. افزون بر این، میدان مغناطیسی بر نوع و مقدار مونومر تولید شده در کوپلیمر اثرگذار بوده است. حداکثر درصد جرمی والرات در میدان مغناطیسی 50 میلی تسلا مشاهده شد، در حالی بود که این میدان مغناطیسی باعث کاهش 8.33% مقدار تولید زیست پلیمر نسبت به نمونه شاهد شده است. همچنین حداکثر درصد جرمی بوتیرات در میدان مغناطیسی 5 میلی تسلا (%81) حاصل شد. با توجه به نتایج این پژوهش درصد جرمی والرات در نمونه شاهد و نمونه هایی که اعمال میدان مغناطیسی بر آنها اثری منفی (کاهش تولید کوپلیمر) داشته است، از درصد جرمی بوتیرات بیشتر بوده که دلیلی بر برتری کوپلیمر در این موارد از نظر خواص مکانیکی بر زیست پلیمر تولید شده در سایر نمونه هاست.