بررسی ارتباط بین ضخامت آندومتر در سونوگرافی واژینال با میزان پاسخ به درمان متوترکسات عضلانی تک دوز در بیماران حاملگی خارج رحمی

حاملگی خارج رحمی یک اورژانس ژینکولوژی به معنای جایگزینی محصولات حاملگی در خارج از کانال آندومتر است و اثرات زیانبار اقتصادی، اجتماعی و فردی فراوانی دارد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین ضخامت آندومتر در سونوگرافی واژینال با میزان پاسخ به درمان متوترکسات عضلانی تک دوز در بیماران حاملگی خارج رحمی است.
این مطالعه از نوع مقطعی است و در 63 بیمار که βHCG بالاتر یا مساوی mIU/mL 1200 بوده و در سونوگرافی واژینال آنها ساک حاملگی داخل رحمی مشاهده نشد، همچنین با سطح سرمی ثابت βHCG و یا افزایش کمتر از 50% در طی 48 ساعت به بیمارستان امام رضا مراجعه نمودند، ضخامت آندومتر اندازه گیری شد. سپس، متوترکسات عضلانی به میزان mg/m2 50 تجویز شده و تیتر βHCG در روزهای 4 و 7 بعد از شروع درمان اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS.21 تجزیه و تحلیل گردید.
درصد موفقیت درمان با متوترکسات عضلانی تک دوز برابر 5/82 درصد بود. بین سن، سن حاملگی و اندازه توده با ضخامت آندومتر ارتباط معناداری وجود نداشت (p>0.05). اما، بین میزان HCGβ و ضخامت آندومتر ارتباط معناداری وجود داشت (p<0.05). بین ضخامت آندومتر با میزان پاسخ به درمان متوترکسات عضلانی تک دوز ارتباط معناداری وجود داشت (p<0.05).
بر اساس نتایج این مطالعه، ضخامت آندومتر با میزان پاسخ به درمان متوترکسات عضلانی تک دوز ارتباط معناداری دارد، لذا بهره گیری از پارامتر ضخامت آندومتر در سونوگرافی واژینال بیماران حاملگی خارج رحمی می تواند مثمرثمر باشد.