تاثیر درمان ضد تیروئید خوراکی بر تراکم استخوان خانم های غیر یائسه مبتلا به پر کاری غیر بالینی داخلی تیروئید

پرکاری غیر بالینی داخلی تیروئید یک اختلال نسبتا«شایع بویژه در مناطق کمبود ید می باشد. در مورد تاثیر این اختلال بر تراکم استخوان بویژه در زنان غیر یائسه اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر درمان خوراکی پرکاری غیر بالینی تیروئید بر تراکم استخوان زنان غیر یائسه بود.
این تحقیق یک کارآزمائی بالینی تصادفی بود. 30 زن غیر یائسه در محدوده سنی 19 تا 50 سال که برای آزمایشات تیروئید به مرکز پزشکی هسته ای کردستان مراجعه کرده و حداقل شش ماه مبتلا به پرکاری غیر بالینی داخلی تیروئید بودند انتخاب و به دو گروه مساوی و مشابه از نظر عوامل خطر پوکی استخوان تقسیم شدند. یک گروه با تجویز متی مازول خوراکی یوتیروئید شد و یکسال در این وضعیت نگهداشته شد. گروه دوم بعنوان کنترل، در طول یکسال در حالت پرکاری غیر بالینی تیروئید بدون درمان تحت نظر گرفته شد. تراکم استخوان های گردن ران و مهره های کمری در هر دو گروه در ابتدای بررسی و بعد از یکسال پیگیری به روش DXA اندازه گیری شدند. یافته ها وارد نرم افزار SPSS شده و تغییرات آنها در این دو گروه با تست های آماری T test و X2 تجزیه و تحلیل و با یکدیگر مقایسه شدند.
تراکم استخوان در گردن ران و مهره های کمری در گروه تحت درمان بطور متوسط به ترتیب 1/3 درصد و 0/96 درصد کاهش یافته بود ولی در هیچیک از این دو ناحیه تفاوت معنا داری در تراکم استخوانها قبل و بعد از درمان دیده نشد (مهره ها P= 0/432 و فمور 0/209=P). در گروه کنترل تراکم استخوانهای گردن ران و مهره های کمری بطور متوسط بترتیب 2/1 درصد و 1/0 درصد کاهش یافته بود که در این گروه نیز تفاوت آماری معنا داری در تراکم استخوانها بعد از گذشت یکسال دیده نشد (مهره ها 0/363=P و فمور 0/069=P).
یافته های ما نشان می دهند که در زنان غیر یائسه پر کاری غیر بالینی داخلی تیروئید در کوتاه مدت باعث کاهش تراکم استخوانها نمی شود و تجویز داروی ضد تیروئید خوراکی در این بیماران تاثیری بر تراکم استخوانها ندارد.