ارتباط بین سطوح سرمی اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی به آن با بروز کهیر مزمن در جانبازان مواجه با گاز خردل

مواجهه با گاز خردل موجب ایجاد اثرات سمی حاد و مزمن در پوست می شود. نتایج حاصل از مطالعات متعدد نقشی برای واسطه های ایمنی، از جمله اینترلوکین 18، در پاتوژنز برخی بیماری های همراه با تظاهر کهیر پیشنهاد کرده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی آن و بروز کهیر مزمن در جانبازان شیمیایی بود.
در این مطالعه هم گروهی تاریخی، 372 فرد مواجه با گاز خردل (جانبازان شیمیایی شهرستان سردشت) و 128 فرد سالم (ساکنان شهرستان ربط) مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های دو گروه «مواجهه» و «کنترل» از نظر جنسیت، سن، شاخص توده بدنی و وضعیت تاهل همگن شدند. تمامی نمونه ها توسط متخصص مجرب پوست از نظر وجود اختلال های پوستی، از جمله کهیر، مورد بررسی قرار گرفته و تقسیم بندی شدند. سطوح سرمی اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی نمونه ها به روش ساندویچ الایزا مورد سنجش قرار گرفت. مقایسه تفاوت سطوح سرمی سایتوکاین ها در گروه های مورد مطالعه با آزمون من ویتنی انجام شد.
8 نفر (2/1%) از افراد گروه مواجهه و 1 نفر (0/8%) از افراد گروه کنترل اختلال کهیر مزمن داشتند. مقایسه میانگین سطح اینترلوکین 18 در نمونه های مبتلا به کهیر گروه مواجهه با نمونه های بدون کهیر گروه کنترل اختلاف معنی داری نشان نداد (0/17=p). اختلاف سطح اینترلوکین 18 بین افراد دارا و بدون کهیر گروه مواجهه معنی دار (0/025=p) و در گروه دارای کهیر بیشتر بود. مقایسه میانگین سطح پروتئین اتصالی به اینترلوکین 18 در مبتلایان به کهیر گروه مواجهه با میانگین سطح نمونه های بدون کهیر گروه کنترل اختلاف معنی داری نشان نداد (0/784=p).
اینترلوکین 18 ممکن است در بروز کهیر ناشی از گاز خردل نقش داشته باشد.