ارتباط بین خودمتمایزسازی و سلامت روانی در جانبازان و معلولین

خودمتمایزسازی یعنی فرد چقدر در خانواده خود استقلال عاطفی پیدا کرده و وابستگی اش کمتر شده است. رابطه جانبازان و معلولین در زندگی با خانواده بسیار بااهمیت است زیرا هر چقدر خودمتمایزسازی کمتری از خانواده کسب کنند، ممکن است در زندگی خود با تعارضاتی روبه رو شود که از حل آنها عاجز باشند که می تواند اختلال در سلامت روانی را موجب شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودمتمایزسازی با سلامت روانی در افراد جانباز و معلول انجام شد.
این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1392 در کلیه 200 جانباز و معلول ورزشکار استان چهارمحال و بختیاری انجام شد و به دلیل محدودیت جامعه آماری کلیه اعضا به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسش نامه خودمتمایزسازی اسکورون و فرایدلندر و سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان در قالب نرم افزار SPSS 21 استفاده شد.
میانگین نمره کل پرسش نامه خودمتمایزسازی در جانبازان و معلولین 149.81±29.99 و میانگین نمره کل پرسش نامه سلامت روانی در جانبازان و معلولین 61.41±20.62 بود. بین خودمتمایزسازی و خرده مقیاس جایگاه من با سلامت روانی و زیرمقیاس های آن رابطه معنی دار و مستقیم وجود داشت. همچنین بین سطح واکنش پذیری عاطفی، گسلش عاطفی و هم آمیختگی با دیگران با سلامت روانی و زیرمقیاس های آن رابطه معنی دار و معکوس وجود داشت.
با بالارفتن سطح تمایزیافتگی جانبازان و معلولین، میزان سلامت روانی آنها افزایش می یابد.