اثر پوشش های زیستی بر ویژگی های کاغذ بسته بندی

امروزه کاغذ به علت ویژگی هایی مثل قابلیت چاپ پذیری، قابلیت بازیافت و تجزیه پذیر بودن از نظر زیستی بیشترین استفاده را به عنوان ماده اولیه در کاربردهای بسته بندی دارد. از آنجایی که کاغذ یک ماده نم-دوست و متخلخل است، ویژگی هایی مثل غیرقابل نفوذ بودن در برابر بخار آب، گازها و روغن در آن ضعیف می باشد. برای بهبود ویژگی های ممانعتی، کاغذ اغلب با پوشش هایی از پلیمرهای مصنوعی نظیر پلی اتیلن، پلی وینیل الکل، لاتکس و غیره آمیخته می-شود. متاسفانه استفاده از این پلیمرها منجر به کاهش قابلیت تجزیه پذیری زیستی کاغذ می-گردد. نگرانی های زیست محیطی همانند محدودیت های گاز گلخانه ای و هزینه بالای مواد شیمیایی در آینده، مواد تجدید شونده را به عنوان جایگزینی مناسب برای این پلیمرها مورد توجه قرار داده است. در این بین مواد ممانعت کننده تجدید پذیر مثل انواع پروتئین ها و پلی ساکاریدها به علت درصد پیوند هیدروژنی زیاد مورد توجه قرار گرفته-اند. استفاده از این پوشش ها علاوه بر تقویت خواص ممانعتی کاغذ، خواص مقاومتی آن را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.