تاثیر مراقبت مادرانه آغوشی بر تحمل تغذیه در نوزادان نارس

عدم تحمل تغذیه در نوزادان نارس شایع می باشد مراقبت های پرستاری فاکتور کلیدی در افزایش میزان بقا، سلامت و تکامل نوزادان نارس است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مراقبت مادرانه آغوشی بر تحمل تغذیه در نوزادان نارس می باشد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح متقاطع بر روی 100 نوزاد نارس (32-28 هفته) واجد معیارهای ورود در مرکز آموزشی درمانی الزهرا و بیمارستان 29 بهمن تبریز در سال 1392 انجام شد. نوزادان به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. نوزادان گروه اول در دو نوبت تغذیه اول در وضعیت مراقبت مادرانه آغوشی و دو نوبت تغذیه بعدی در وضعیت خوابیده به پشت و بالعکس نوزادان گروه دوم در دو نوبت تغذیه اول در وضعیت خوابیده به پشت و دو نوبت تغذیه بعدی در وضعیت مراقبت مادرانه آغوشی قرار گرفتند و یک و دو ساعت بعد از هر بار تغذیه حجم باقیمانده گاواژ اندازه گیری شده و سه معیار دیستانسیون شکم، استفراغ و اجابت مزاج در دو گروه بررسی با هم مقایسه شدند. (9N201209254613:IRCT) دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک، وزن، سن حاملگی، مقدار شیر گاواژشده و سن تقویمی تفاوت آماری معنی داری نداشتند. درصد میانگین حجم باقیمانده گاواژ دو ساعت بعد از گاواژ در وضعیت مراقبت مادرانه آغوشی (8/91±4/55) نسبت به وضعیت خوابیده به پشت (10/86±9/26) کمتر بود (p≤0/001) و تعداد نوزادانی که حجم باقیمانده گاواژ 25%≤ داشتند در وضعیت خوابیده به پشت بیشتر از وضعیت مراقبت مادرانه آغوشی بود (p≤0/001).
نتایج مطالعه نشان داد مراقبت مادرانه آغوشی بر تحمل تغذیه در نوزادان نارس موثر می باشد. حین تغذیه می توان نوزادان را در وضعیت مراقبت مادرانه آغوشی قرار داد تا نوزادان ضمن استفاده از فواید مراقبت مادرانه آغوشی، از تاثیر مثبت این وضعیت بر عملکرد دستگاه گوارش نیز بهره مند شوند.