برنامه ریزی راهبردی گردشگری براساس مدل ارزیابی متوازن و تاثیر آن بر جذب گردشگر و توسعه شهرستان املش

شهرستان املش یکی از شهرستانهای شرق استان گیلان است که علیرغم برخورداری از جاذبه های گردشگری با چشم اندازهای زیبا و غنی از آثار باستانی وبه ثبت رسیده، به جهت در بن بست قرار گرفتن آن و عدم توجه مسئولین محلی در زمینه برنامه ریزی و اقدام در جهت معرفی جاذبه ها و توسعه زیرساخت ها موجب شده است تا گردشگران از وجود پتانسیل های شهرستان اطلاع چندانی نداشته باشند و در نتیجه توریسم در املش کمرنگ جلوه نماید. هدف از انجام این پژوهش برنامه ریزی بر روی جاذبه های گردشگری املش با استفاده از یک سیستم مدیریتی نوین در تعیین طرح ها و اقدام در جهت معرفی جاذبه ها به منظور توسعه گردشگری بوده که طی آن به ساکنین محدوده به مثابه جامعه ذینفعان نگریسته می شود.
روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده و فرضیات در زمینه توانمندی جاذبه ها و نقش برنامه ریزی راهبردی بر اساس مدل ارزیابی متوازن در شکوفایی توریسم در املش بیان شده است. در بررسی و آزمون فرضیه از نسبت هایP و در قالب آزمون Z عمل گردیده است و با استفاده از نتایج پرسشنامه ها، فرضیات با 95%سطح اطمینان آزمون گردیدند.
با توجه به نتایج تحقیق و آزمون فرضیه ها، توانمندی جاذبه های توریستی املش و نقش مدل ارزیابی متوازن در برنامه ریزی ها و در جهت توسعه و رونق گردشگری شهرستان، تایید گردیده است.
املش با مواهب طبیعی و تاریخی آن، قابلیت و توانایی آن را دارد تا برحسب پیگیری های مسئولین محلی و شهرستان و طی برنامه ریزی راهبردی با استفاده از یک رویکرد نوین در مدیریت راهبردی به نام مدل ارزیابی متوازن، موجبات توسعه و رونق توریسم در املش را فراهم سازد و بدین طریق با ایجاد فرصت های شغلی، جلب مشارکت عمومی و نهادینه ساختن فرهنگ توریسم پذیری و نیز نظام بخشی شیوه های مختلف تبلیغات و ایجاد بستر مناسب جهت جلب بخش خصوصی و در نتیجه تقویت زیرساخت ها که منجر به جلب و جذب توریست داخلی و خارجی می شود رشد و بالندگی شهرستان را رقم زند.