بررسی علل و پیامد بستری زنان در دوران بارداری و نفاس در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های آموزشی منتخب استان مازندران از سال 1380 لغایت 1392

مرگ و میر ناشی از بارداری و زایمان یکی از شاخص های مهم سلامتی و ارتقاء مراقبت های بهداشتی در جوامع مختلف می باشد. از آنجایی که یکی از اهداف بستری زنان باردار در بخش مراقبت های ویژه، کاهش عوارض و مرگ و میر مادر و جنین می باشد، پژوهش حاضر با هدف تعیین علل و پیامد بستری زنان در دوران بارداری و نفاس در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های آموزشی بابل و ساری انجام گرفته است.
روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی کلیه زنان در دوران بارداری و نفاس که در بخش ICU بیمارستان های منتخب آموزشی بابل و ساری از فروردین 1380 تا مرداد 1392 بستری بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک موجود در پرونده و اقدامات و عوارض ایجاد شده از پرونده های بیمارستانی استخراج گردیدند. داده ها با استفاده از نرم افزاز SPSS 18 و آزمون کای دو مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
از 64 زن باردار بستری در ICU فشار خون با 39/1 درصد شایع ترین علت بستری را نشان می داد و شایع ترین اقدام انجام شده در ICU در این زنان انتقال خون وفرآوردهای خونی 32/8 درصد و سپس لوله گذاری 21/9 درصد بوده است. شایع ترین عارضه ایجاد شده پس از مرگ مادر 6 نفر (9/4 درصد)، آمبولی 4 نفر (6/3 درصد) نشان داده شد. 93/75 درصد زنان باردار بستری در ICU در این مطالعه سزارین شده بودند، که تماما بعد سزارین در این بخش بستری شدند.
در این بررسی شایعترین علت بستری در ICU فشار خون و شایعترین اقدام انجام شده در این زنان انتقال خون و فرآوردهای خونی بود. از آنجایی که سزارین شایعترین روش زایمان بود و همگی این زنان به دنبال سزارین در ICU بستری شدند، لذا جلوگیری از انجام سزارین های غیرضروری و شناخت و انجام اقداماتی نظیر افزایش سطح کیفیت مراقبت های بارداری و توجه به عواملی که باعث بستری زنان باردار در ICU و یا مرگ مادر می شود، می تواند در زمینه کاهش مرگ و میر مادر کمک کننده باشد.