بررسی بیان اینتگرین های β3، β1، αv و α4 در طی پنجره لانه گزینی در اندومتر رحمی موش مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک

این فرضیه وجود دارد که تغییر بیان اینتگرین سطح اندومتر رحم می تواند منجر به سقط خودبخودی در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک گردد.

در این مطالعه الگوی بیان ژنی و پروتئینی اینتگرین های سطوح اپیتلیالی و استرومایی اندومتر رحم موش مدل تخمدان پلی کیستیک مورد بررسی قرار گرفته شده است.

در این مطالعه 30 سر موش ماده نژاد NMRI به طور تصادفی به سه گروه کنترل، ازمایش (مدل تخمدان پلی کیستیک تیمار شده با 40 میلی گرم بر کیلوگرم استرادیول والریت) و شم (تیمار شده با 100 میکرولیتر روغن زیتون به عنوان حلال دارو) گروه بندی شدند. بعد از هشت هفته از مطالعه، هر گروه با استفاده از هورمون PMSG به میزان 7 واحد و سپس 48 ساعت بعد با استفاده از هورمون HCG به میزان 7 واحد تحریک تخمک گذاری شدند. موش های تحریک شده کنار موش نر قرار گرفته و پلاک واژنی صبح روز بعد بررسی شد. سپس در روز 5 پس از چک پلاک، موش ها کشته و پس از جمع آوری سرم خونی برای اندازه گیری سطح استروژن و پروژسترون، بخشی از رحم جمع آوری گردید. بافت های جمع آوری شده به منظور بررسی اینتگرین های α4, αv, β1 و β3 با روش Real time PCR و ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

تغییرات وزن پس از هشت هفته از تزریق استرادیول، تغییر معنی داری را نشان نداد. سطح سرمی پروژسترون به صورت معنی داری در گروه PCOS کاهش یافته بود. میزان بیان اینتگرین های α4, αv, β1 و β3 نشان داد که یک اختلاف زیادی در بیان ژنی اینتگرین های αv و β3 در گروه PCOS در مقایسه با سایر گروه ها وجود دارد. بیان پروتئین های اینتگرین در اپیتلیوم اندومتر همه گروه ها بیان شدند. در گروه کنترل، بیان پروتئین های α4, αv, β1 و β3 هم در استروما و هم در سطح اپیتلیال رحمی مشاهده شد. ولی در گروه PCOS این بیان در ناحیه استروما مشاهده نشد.

به نظر می رسد که الگوی بیان اینتگرین های αv و β3 تاثیر مهمی در زمان پنجره لانه گزینی دارد. شاید آن نتایج بتواند علت شکست لانه گزینی در بیماران مبتلا به PCOS را شرح دهد. بنابراین توجه زیادی در خصوص درمان بیماران PCOS از این جنبه مورد نیاز می باشد.