کارکرد دیگرسان عشق در نمایشنامه توراندخت برتولت برشت

توراندخت، بر نام شاهدخت یکی از روایت های هزار و یک روز است که تا امروز مایه خلاقیت بسیاری از ادبای ایران و نمایشنامه نویسان جهان بوده، ولی شناخت آن در ایران مغفول مانده است. برتولت برشت نمایشنامه نویس پرکار و نظریه پرداز نمایشنامه روایی یا غیرارسطویی سده بیستم توانسته با استفاده از بنمایه روایت توراندخت، نوآوری های شگرفی آفریده و به قول خود غروب خرد و عقلانیت عصرش را به تصویر بکشد. علی رغم پژوهش هایی که درباره نظریه ادبی برشت و آفرینش های منظوم و منثورش انجام یافته، هنوز جستار مستقلی نسبت به شناخت نمایشنامه توراندخت ارایه نشده است. مقاله حاضر با در نظر داشتن این فقر پژوهشی، نخست در بخش مبانی نظری تحقیق به منشا تاریخی روایت توراندخت و نوآوری برشت در استفاده از بنمایه عشق و پرسش اشاره داشته آن گاه، دیگر آثاری را که درباره توراندخت انجام یافته، معرفی کرده و در پایان با توصیف نمایشنامه توراندخت روی به تحلیل ویژگی های این نمایشنامه و نوآوری های آن آورده است.