بررسی تاثیر روان درمانی گروهی بر افسردگی و اضطراب زنان نازا

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بوده است که با هدف بررسی تاثیر روان درمانی گروهی بر میزان افسردگی و اضطراب زنان نازا مراجعه کننده به درمانگاه های زنان و زایمان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفته است. آبستنی و تولید مثل یکی از عمیق ترین امیال زنان بشمار می رود و موجب احساس تمامیت و کمال در زن می گردد. نازایی و بر آورده نشدن این نیاز اثرات اجتماعی، بیولوژیکی، اقتصادی و روانی بسیار دارد که منجر به بحران و بروز دوره هایی از افسردگی و اضطراب می گردد. توجه به جنبه های روانی نازایی موجب بهبود کیفیت زندگی زوج نازا و بالابردن سازگاری آنان با مشکل موجود خواهد شد و تاثیر بسزائی بر پیگیری درمان و پیش آگهی آن نیاز دارد. در این پژوهش از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف 60 زن نازا انتخاب شدند که 30 نفر از آنان بعنوان گروه آزمایش در 12 جلسه روان درمانی گروهی شامل: آموزش و تمرین عضلانی و استفاده از فرآیند گروه جهت حل بحران شرکت نمودند. با استفاده از پرسشنامه و آزمون استاندارد بک و هامیلتون اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. یافته های پژوهش نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمره افسردگی بعد از روان درمانی گروهی از 5/21 به 7/6 و میانگین نمره اضطراب 45.1 به 28.2 کاهش یافته است در حالی که میانگین نمره افسردگی و اضطراب در گروه کنترل دو ماه بعد از پیش آزمون تغییر آماری معنی داری را نشان نداده است. همچنین میانگین کاهش نمرات افسردگی و اضطراب رابطه ای با شغل میزان تحصیلات و در آمد زن و شوهر، نحوه سکونت، مدت درمان، تعداد درمانهای انجام شده، تشخیص نازائی بر اساس آگاهی زن، نحوه واکنش همسر و خانواده همسر داشته است و تنها میانگین کاهش نمرات افسردگی با سن زن رابطه نداشته است بطوریکه در خانمهای جوانتر بیشتر بوده است. نتایج حاکی از آن است که روان درمانی گروهی را می توان برای کلیه زنان نازای افسرده و مضطرب با خصوصیات جمعیت شناختی متفاوت به شیوه ای موثر بکار برد.