مقایسه توزیع فراوانی اختلال در آزمایش تحمل گلوکز خوراکی در بیماران تالاسمی ماژوربا و بدون عفونت ویروس هپاتیت C در شهرستان زاهدان در سال 1380

عفونت با ویروس هپاتیت هپاتیت C یک مسئله مهم بهداشتی در دنیا تماس با هپاتیت C دربیماران تالاسمی ماژور تقریبا غیر قابل اجتناب است. در سالهای اخیر مطالعات محدودی دلالت بر این نکته دارند که عفونت با هپاتیت C می تواند به عنوان یک فاکتور مستقل در ایجاد عدم تحمل گلوکز و دیابت ملیتوس عمل کند. در تعداد دیگری از مطالعات این رابطه رد شده است هدف این مطالعه بررسی این نکته بود که آیا عفونت مزمن با هپاتیت C می تواند تحمل گلوکز را در بیماران تالاسمی ماژور 20-7 ساله مختل نماید. کلیه 33 بیمار 20-7 ساله هپاتیت (+)C تالاسمی ماژور زاهدان که عفونت آنها با روش ایمونواسی آنزیمی الیزا غربالگری و با روش نسل دوم RIBA تایید شده بود به عنوان گروه مطالعه و 33 بیمار هپاتیت (-)C تالاسمی ماژور را که از نظر سن، سطح سرمی فریتین، تعداد تزریقات خون، مدت زمان عدم مصرف منظم دسفرال و آزمایشهای آنزیم های عملکرد کبدی با یکدیگر یکسان بودند به عنوان گروه شاهد، مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفتند. از تمامی بیماران آزمایش تحمل گلوکز خوراکی استاندارد انجام شد. نتایج بدست آمده بدین قرار بود: اولا اختلافی بین بیماران تالاسمی ماژور هپاتیت (+)C و هپاتیت (-)C از نظر اختلال در آزمایش تحمل گلوکز خوراکی وجود نداشت (12-7سال: 5.9%و 12> سال: 21.5% 0.05P یافته های ما نشان می دهد که عوفنت مزمن با هپاتیت C ریسک اختلال در تحمل گلوکز را در بیماران تالاسمی ماژور 20-7 ساله افزایش نمی دهد و دیابت شیرین را نباید در فهرست تظاهرات خارج کبدی عفونت هپاتیت C در این گروه سنی قرار دارد.