بررسی بیان متالوپروتئیناز 9 و CD31 از طریق رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی در سرطان مهاجم داکتال پستان

مطالعه حاضر به منظور بررسی روابط احتمالی بین سلول های استرومایی (فیبروبلاست یا میوفیبروبلاست) با تمرکز بر بیان متالوپروتئیناز 9 (9-Matrix metalloproteinase یا MMP9) و آنتی ژن های آنژیوژنز CD31 و CD34 در طی روند تغییرات هیپرپلاستیک به پیش سرطان و سرطان مهاجم پستان انجام شد.
در این مطالعه 50 بیمار مبتلا به سرطان مهاجم داکتال پستان که ماستکتومی و یا بیوپسی شده بودند با رنگ آمیزی (IHC (Immunohistochemistry برای بیان MMP9 و CD31 بررسی شدند. کلیه داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل گردید. سطح معنی داری در همه آزمون ها P < 0.05 در نظر گرفته شد. در نهایت مقایسه ای با عوامل موثر موجود در «بانک اطلاعات سرطان پستان» به عمل آمد.
فراوانی بروز MMP9 در نواحی پیش سرطانی طبیعی و سرطان مهاجم معنی دار بود (0/001=P). شدت بروز MMP9 در نواحی سرطانی نسبت به پیش سرطانی قوی تر بیان شد. بین بیان MMP9 و CD31 در مرحله دوم در نواحی مهاجم رابطه معنی داری دیده شد. میانگین بیان CD31 در سیر پیشرفت بیماری از نواحی پیش سرطانی به طرف سرطانی به طور معنی داری افزایش یافت. به عبارت دیگر، گسترش تومور با افزایش پرولیفراسیون عروق همراه بود (P<0.001).
فراوانی و شدت بیان MMP9 با پیشرفت تومور پستان افزایش می یابد. بروز MMP9 بر اساس سن بیمار، تعداد گره های لنفی درگیر و یا اندازه توده در هیچ یک از مراحل پیشرفت بیماری تفاوتی نداشت. به عبارت دیگر، بین بروز MMP9 با تعداد لنف گره درگیر و اندازه تومور رابطه ای مشاهده نشد. در این مطالعه مشخص گردید که میانگین بیان CD31 در سیر تغییرات هیپرپلاستیک به (DIN (Ductal intraepithelial neoplasia، سرطان مجرایی درجا (Ductal carcinoma in situ یا DCIS) و در نهایت سرطان مهاجم به طور معنی داری افزایش می یابد. گسترش تومور با افزایش پرولیفراسیون عروق همراه است، ولی بین CD34 مناطق DIN و DCIS با نواحی طبیعی کاهش شدیدی مشاهده شد؛ اگر چه در نواحی مهاجم افزایش کمی وجود داشت. به نظر می رسد مسیر تغییرات اپی تلیال هیپرپلازی به سوی DCIS و سرطان مهاجم پیچیده تر از آن باشد که یک روند خطی تصور شود.