اثر بخشی معنا درمانی به شیوه گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در سالمندان با سندرم آشیانه خالی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی معنا درمانی به شیوه ی گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش امیدواری در سالمندان با سندرم آشیانه خالی شهرستان قروه است. این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری را کلیه مردان و زنان شهرستان قروه که فرزندانشان آنها را ترک نموده و از آنها جدا شده اند را شامل میشود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد24 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه 21 سوالی افسردگی بک BDI-II و پرسشنامه امیدبه زندگی اشنایدر و همکاران استفاده شد. جهت تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات افسردگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است، و میانگین نمرات امید به زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته های این تحقیق می توان گفت که معنا درمانی به شیوه ی گروهی در کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی سندرم آشیانه خالی موثر است.