رابطه بین جهت گیری هدف با عملکرد های آموزشی و خودکارآمدی تدریس در بین اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

یکی از متغیر هایی که می تواند تاثیر بسزایی در بهبود عملکر های آموزشی و خودکارآمدی تدریس استادان و در نتیجه، بهبود پرورش قوه تفکر و یادگیری دانشجویان داشته باشد، جهت گیری اهداف استادان می باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه میان مولفه های جهت گیری هدف با عملکرد های آموزشی و خودکارآمدی تدریس اساتید دانشگاه علوم پزشکی می باشد.
پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی است. نمونه های پژوهش بوسیله نمونه گیری تصادفی خوشه ایمرحله ای از بین 466 نفر از اساتید علوم پزشکی دردانشکده های مختلف (109 نفر مرد و 102 نفر زن) انتخاب شد. ابزار های اندازه گیری شامل سه مقیاس جهت گیری هدف نیچ و همکاران (2011) و مقیاس خودکارآمدی تدریس استادان او هایو (OTSES) که توسط تاشانن – موران و هوی (2001) ساخته شده می باشدو برای تعیین پایایی مقیاس ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. داده ها بوسیله روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، MANOVA و آزمون t مستقل) تحلیل شد.
نتایج بیانگر این است که جهت گیری هدف تسلطی و عملکرد گرایی با عملکرد های آموزشی تسلطی و خودکارآمدی تدریس استادان رابطه مثبت و معنی دار دارند. همچنین، جهت گیری هدف عملکرد گریزی و اجتناب از کار با شیوه های عملکردی دارای رابطه مثبت و معنی دار هستند (P≤ 0/01). یافته های دیگر این پژوهش نشان داد جهت گیری هدف تسلطی و عملکرد گرایی پیش بینی کننده های مهم عملکرد های آموزشی تسلطی و خودکارآمدی تدریس اساتید هستند و نیز، جهت گیری هدف عملکرد گریزی و اجتناب از کار پیش بینی کننده های مهم مولفه شیوه های عملکردی از مقیاس عملکرد های آموزشی می باشند (P≤ 0/01).
مولفه های جهت گیری هدف با عملکرد های آموزشی و خودکارآمدی تدریس اساتید رابطه مثبت و معنی دار دارند همچنین جهت گیری هدف تسلطی و عملکرد گرایی پیش بینی کننده های مهم عملکرد های آموزشی تسلطی و خودکارآمدی تدریس اساتید هستند و نیز، جهت گیری هدف عملکرد گریزی و اجتناب از کار پیش بینی کننده های مهم مولفه شیوه های عملکردی از مقیاس عملکرد های آموزشی می باشند، بنابراین طرح ریزی مطالعات بیشتر جهت شناخت بهتر عواملی در جهت ارتقای جهت گیری هدفبا عملکرد، موزشی و خود کار آمدی توصیه می گردد.