شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و ارتباط آن با چاقی والدین در شهر بیرجند

چاقی، یک بیماری چندعاملی است که عوامل مختلف محیطی و ژنتیکی در آن نقش دارند. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و ارتباط آن با چاقی والدین در بیرجند بود.
روش تحقیق: این مطالعه مقطعی، در سال 1388، روی 500 کودک 2 تا 5 ساله مهدکودک های شهر بیرجند که به روش سرشماری انتخاب شده بودند و نیز روی والدین آنها انجام شد. قد و وزن کودکان و والدین آنها، به روش استاندارد اندازه گیری شد و نمایه توده بدنی آنها محاسبه گردید. کودکان با BMI بین صدک 85 تا 95 دارای اضافه وزن و با BMI بالاتر از صدک 95 به عنوان چاق در نظر گرفته شدند. در مورد والدین، BMI 25 تا 29 به عنوان «اضافه وزن» و BMI مساوی یا بیشتر از 30 به عنوان چاقی در نظر گرفته شد. داده ها در نرم افزار SPSS (ویرایش 13) وارد و با استفاده از آزمون کای دو و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری α=0.05 تجزیه و تحلیل شدند.
شیوع چاقی در کودکان 7/6% (6/3 دختران و 8/8 پسران) و شیوع اضافه وزن 10/6% (11/7 دختران و 9/6 پسران) بود. 44/2% پدران و 30/2% مادران دارای اضافه وزن و 7/8% پدران و 6/8% مادران چاق بودند. شیوع چاقی و اضافه وزن در فرزندان مادران با BMI نرمال، 15% و در مادران دارای اضافه وزن و یا چاق 24% تعیین گردید. شیوع چاقی و اضافه وزن در فرزندان پدران نرمال 15/4% و با پدران دارای اضافه وزن و چاق 20/8% برآورد گردید؛ بنابراین ارتباط مثبت و معنی داری بین BMI فرزندان با BMI پدر و مادر مشاهده گردید (r=0.11، r=0.12، P<0.05).
با توجه به ارتباط مثبت و معنی دار چاقی کودکان و والدین، آموزش خانواده ها برای اصلاح الگوهای تغذیه ای و رفتاری و پایش وزن کودکان به ویژه در خانواده های چاق اهمیت دارد.