تاثیر برنامه های خودمدیریتی بر کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز

کیفیت زندگی افراد معیار مهمی است که اثربخشی مراقبت های بهداشتی را نشان می دهد. علیرغم وجود شواهدی مبنی بر اثربخشی مداخلات خودمدیریتی در بیماری های مزمن، مطالعات کمی در زمینه ارزش برنامه های خودمدیریتی در بیماران تحت درمان با همودیالیز صورت گرفته است. این تحقیق باهدف تعیین برنامه های خودمدیریتی بر کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. تعداد نمونه شامل 82 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان طالقانی ارومیه بود. بیماران بعد از انتخاب هدفمند به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. داده ها قبل و بعد از 12 هفته مداخله، توسط فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران کلیوی تکمیل شد و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی زوج و آزمون تی گروه های مستقل تجزیه تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که اختلاف میانگین کیفیت زندگی بعد از مداخله در ابعاد علائم بیماری، کیفیت تعاملات اجتماعی، تشویق کادر بخش دیالیز، نقش جسمی، در دو نقش عاطفی بین دو گروه مداخله و شاهد معنی دار بود (p <0.05). ولی در سایر ابعاد کیفیت زندگی معنی دار نبود.
نتایج این مطالعه تاثیر برنامه های خودمدیریتی بر برخی ابعاد کیفیت زندگی در بیماران همودیالیزی را نشان داد. با توجه به کمبود نیروی انسانی در پرستاری و اهمیت مشارکت بیماران در مدیریت بیماری های مزمن، توسعه برنامه های خودمدیریتی می تواند جایگزین روش های آموزش سنتی و پاسخی به چالش های مذکور باشد.