طراحی پیکره بندی و بهینه سازی طراحی جانمایی در ماهواره های مدار زمین آهنگ

در این مقاله روشی جهت طراحی پیکره بندی و بهینه سازی جانمایی اجزای ماهواره مخابراتی پیشنهاد می شود. در ابتدا الگوریتمی جهت طراحی پیکره بندی ماهواره زمین-آهنگ ارائه می گردد. با توجه به اینکه زیرسیستم پیشرانش ماهواره های زمین آهنگ بزرگترین قطعات را به لحاظ حجمی و جرمی داراست، می تواند تاثیر بسزایی در پیکره-بندی ماهواره داشته باشد؛ بنابراین این مسئله در الگوریتم طراحی پیکره بندی مورد توجه قرار می گیرد.
پس از تعیین پیکره بندی، فرایند بهینه سازی طراحی جانمایی اجزای ماهواره انجام می گیرد که یکی از مسائل پیچیده طراحی مهندسی است. در این مقاله الگوریتم پیشنهاد شده جهت بهینه سازی طراحی جانمایی اجزای ماهواره شامل دو مرحله جانمایی اولیه و جزئی است. قیود هندسی با روش دایره محدود و قیود عملکردی با قید فاصله دور و نزدیک بودن اجزا بیان می شوند. روش بهینه سازی بکارگرفته شده، هیبرید است که ترکیبی از روش بهینه سازی تبرید فلزات و شبه نیوتن می باشد. الگوریتم بهینه سازی مورد نظر، بر روی یک نمونه تست به منظور اعتبارسنجی پیاده می شود. در نهایت الگوریتم پیکره بندی و طراحی جانمایی بهینه، بر ماهواره مخابراتی عملیاتی پیاده می شود. طراحی پیکره بندی و بهینه سازی طراحی جانمایی در ماهواره عملیاتی انجام می گیرد. نتایج حاصل نشان می دهد، ممانهای اینرسی ضربدری که تابع هدف هستند، مینیمم شدند و قیود مورد نظر نیز برآورده شده اند.