بررسی شیوع پریتونیت قارچی در مبتلایان به سرطان بستری شده در بیمارستان امام خمینی تهران در سال90-92

بروز پریتونیت قارچی در بیماران مبتلا به سرطان نادر است و اطلاعات در مورد شیوع آن نیز محدود می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع آن در مبتلایان به بدخیمی در دوره زمانی مشخص می باشد.
در مطالعه ای مقطعی طی دو سال، مایع آسیت جدا شده از 207 بیمار سرطانی مبتلا به پریتونیت، بستری در بیمارستان امام خمینی تهران بر اساس روش کشت در محیط بی فازیک، از نظر وجود عناصر قارچی مورد بررسی قرار گرفت. پس از شناسایی قارچ با روش های مرفولوژیک و فیزیولوژیک با انجام واکنش PCR ناحیه ITS rDNA و سپس تعیین سکانس و مقایسه با اطلاعات موجود در GenBank NCBI، گونه قارچ تعیین شد. نقش فاکتورهای مداخله گر با آزمون های کای 2 و t دانشجویی با فاصله اطمینان 95 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت.
از مجموع 207 بیمار مورد بررسی در 8 مورد (9/3 درصد) مشارکت عوامل قارچی در پریتونیت تشخیص داده شد. در 4 مورد (9/1 درصد) از این بیماران همراهی ارگانیسم قارچی و باکتریایی در بروز پریتونیت دیده شد. کاندیدا گیلرموندی با فراوانی 5/37 درصد شایع ترین عامل مخمری شناسایی شده در بیماران بود. گونه های ک. ممبرانیفاسینس، ک. کارپوفیلا، ک. گلابراتا، ک. دفرمنس هر کدام با فراوانی 5/12 درصد شناسایی شدند. قارچ رشته ای آسپرژیلوس فومیگاتوس نیز در یک بیمار (5/12 درصد) از مایع آسیت جداسازی و شناسایی گردید. بیشترین موارد پریتونیت قارچی در مبتلایان به سرطان دستگاه تناسلی جنس مونث (5/62 درصد) و سرطان دستگاه گوارشی جنس مذکر (5/37 درصد) بود. از نظر آماری ارتباط معنی داری بین بروز پریتونیت قارچی و وجود تب، مصرف آنتی بیوتیک طی 6 ماه گذشته و سابقه ابتلا به پریتونیت باکتریایی مشاهده شد (05/0p<).
مطالعه حاضر همسو با مطالعات اخیر دیگران نشان داد، گونه های کاندیدا غیرآلبیکنس همچون ک.گیلرموندی در بروز عفونت های بیمارستانی وپریتونیت قارچی در مبتلایان به سرطان نقش فزاینده دارند. سرطان دستگاه تناسلی یا گوارشی و بروز پریتونیت باکتریایی و مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک در این بیماران زمینه ساز پریتونیت قارچی بوده، علاوه بر بروز عوارض مضاعف، میزان مرگ ومیر بیماران را افزایش می دهد. لذا انجام آزمایشات تشخیصی قارچ شناسی برای نمونه مایع آسیت در بیماران سرطانی با علامت پریتونیت امری ضروری است.