مطالعه ی ارتباط بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 با سرطان پستان در بیماران منطقه ی شمال غرب کشور

سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در زنان بوده و یافتن مارکرهای مولکولی جهت تشخیص این سرطان در مراحل پیشرفت اولیه بسیار حیاتی است. افزایش بیان واریانت های TP73 یک رخداد شایع در سرطان ها می باشد. این ژن به صورت چند واریانت با عملکرد سرکوبگر توموری (واریانت TAp73) یا عملکرد انکوژنی (واریانت های ΔTAp73 (ΔEx2p73، ΔEx2/3p73، ΔN’p73و ΔNp73)) بیان می شود. این مطالعه، به منظور بررسی سطح بیان واریانت سرکوبگر توموری TAp73 و واریانت انکوژنی ΔNp73 در تومورهای پستانی و همچنین بررسی ارتباط بیان واریانت های مذکور با تومورزایی در پستان صورت گرفت.
در مطالعه ی مقطعی-تحقیقی حاضر، در مجموع 60 نمونه ی بافتی (30 بافت توموری و 30 بافت حاشیه ی توموری) برای ارزیابی سطح بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 با تکنیک نیمه کمی RT-PCR بررسی شدند و داده های حاصل به منظور بررسی ارتباط بیان واریانت های مذکور با تومورزایی، توسط نرم افزار آماری SPSS با سطح معنی داری 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
افزایش بیان واریانت های TAp73 و ΔNp73 به ترتیب در 80 و 43/3درصد از بافت های توموری مشاهده شد. ارتباط مستقیم معنی دار قابل توجهی در سطح بیان هر دو واریانت در بافت های توموری یافت شد (0/01=P) که نشان دهنده ی افزایش بیان همزمان هر دو واریانت در بافت های توموری می باشد. تفاوت معنی دار قابل توجهی در سطح بیان TAp73 بین بافت های توموری و حاشیه ی توموری یافت شد (0/001=P) اما تفاوت در سطح بیان واریانت ΔNp73 بین بافت های توموری و حاشیه ای معنی دار نبود (0/92=P). در سطح بیان واریانت های مذکور بین تومورهای مرحله ی اولیه و پیشرفته نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت.
افزایش بیان واریانت TAp73 مارکری برای تشخیص بافت های توموری می باشد. افزایش بیان همزمان واریانت های TAp73 و ΔNp73 نیز یکی از شاخص های بدخیمی سلول های اپیتلیالی پستانی می باشد. افزایش بیان واریانت TAp73 از طریق افزایش بیان واریانت ΔNp73 در تومورزایی دخیل می باشد. در نتیجه، افزایش بیان واریانت سرکوبگر توموری TAp73 می تواند به طور غیر مستقیم منجر به تومورزایی در پستان شود.