الالفاظ الفارسیه فی آثار الجاحظ

دوره عباسی اول عصر شکوفایی فرهنگی و علمی بشمار می رود و این مساله نتیجه طبیعی هم زیستی مسلمانان از قومیت های مختلف و تبادل فرهنگی مثبت میان آن هاست و در حقیقت این همراهی و مشارکت فرهنگی در جهان اسلام آن روز، از یک سو و تلاش مسلمانان با قومیت های مختلف، در غنا بخشیدن به جامعه اسلامی از طریق مشارکت فرهنگی و علمی، همگی باعث شد تا نیازهای جدید جامعه و ابتکارات این عصر در نتیجه یک تمدن و فرهنگ مشترک خود را بظهور برساند.از میان مولفه های فرهنگی دخیل و کارآمد در فرهنگ اسلامی جدید، فرهنگ ایرانی بود که بحق نقش بسزایی در این بازه زمانی ایفا کرد و توانست در پیشرفت فرهنگی و علمی آن روزگار خود را به نمایش بگذارد.
نوشته های جاحظ سرشار از نمود و ظهور مولفه هایی است که از فرهنگ ایرانی نشات می گیرد و کتاب های او براستی آیینه ای از جامعه آن روزگار و تحولات رخ داده بر زبان و فرهنگ جامعه آن روزها می باشد که در این پژوهش به ردیابی و توضیح این نشانه ها پرداخته ایم تا گواهی بر نقش اثر فرهنگ و تمدن ایرانی در بافت فرهنگ اسلامی داشته باشیم.