بررسی امکان وقوع «رویداد حقیقت» در سینما در طریق تفکر هایدگر

در این مقاله، یکی از مهم ترین مفاهیم اندیشه ی هایدگری یعنی «رویداد حقیقت» از منظر وقوع آن در کار هنری و بطور خاص هنر فیلم مورد تامل قرار می گیرد و تلاش می شود که با طرح مفهوم پیکار میان پوشیدگی و ناپوشیدگی در کار هنری، که هایدگر آن را پیکار میان زمین و جهان می نامد، در تقابل با دوگانه ی دکارتی سوژه-ابژه، به سیطره ی تماشاگر در تفسیر جهان فیلم پایان داده شود زیرا با این رویکرد تماشاگر یا همان مخاطب کار هنری دیگر سوژه ای نیست که بخواهد فیلم را به ابژه ای برای شناخت خویش بدل نماید بلکه در رویارویی با جهان فیلم، به انکشاف حقیقت در ساحت فیلم یاری رسانده و از طریق تفسیری که از فیلم ارائه می دهد در تحقق رویداد حقیقت مشارکت می نماید. پدیدارشناسی هرمنوتیک به عنوان روش شناسی این پژوهش به ما یاری می رساند که دریابیم چگونه تجربه ی تماشا و رویارویی با جهان فیلم، تماشاگر را به سوی پرسش هستی شناختی او از فهم فیلم رهنمون می شود زیرا هر تفسیری تماشاگر را به فهم از هستی خودش، در مقام دازاین در-جهان، ارجاع می دهد؛ دازاینی که بازیگر است و درگیر با جهان و نه مشاهده گری صرف در ساحت تفکر محاسبه گر دکارتی و به دور از تجربه ی در-جهان-بودن.