مدلسازی توسعه شهری با روش رگرسیون لجستیک مطالعه موردی: شهر سنندج

امروزه به دلیل محدودیت منابع طبیعی، ارزش بالای زمین، رشد سریع جمعیت وگسترش سریع شهرها، پیش بینی کاربری آینده ی اراضی برای مدیران، برنامه ریزان و متخصصان محیط زیست از اهمیت بسیار بالایی برخوردار شده است؛ زیرا تغییر در کاربری اراضی باعث تاثیر بر اکوسیستم و در نتیجه تهدید منابع حیاتی مورد نیاز انسان می شود. مدلسازی و تحلیل پدیده توسعه شهری، اطلاعات جامعی در اختیار مدیران و برنامه ریزان شهری قرار می دهد تا با توجه به این پدیده، برنامه ریزی بهتر، علمی تر و منطقی تری انجام دهند. هدف اصلی در این تحقیق، مدلسازی مناطق توسعه یافته شهری شهر سنندج با استفاده از تصاویر ماهواره ای، سیستم اطلاعات مکانی و رگرسیون منطقی می باشد. شهر سنندج در طی دهه های اخیر رشد جمعیت سریعی داشته است و وضعیت جغرافیایی منطقه و قرار گرفتن این شهر در قسمتهای کوهپایه ای و کمبود زمین های با شرایط توپوگرافی مناسب جهت گسترش شهر باعث انتخاب این شهربرای منطقه مورد مطالعه می باشد. روش رگرسیون منطقی به دلیل ساختار ساده، توانایی تفسیر پذیری بالای مدل و همچنین عملکرد مطلوبی که در مدل سازی های محیطی از جمله فرایند توسعه شهری از خود نشان داده است به عنوان روش پیشنهادی جهت مدلسازی این فرایند در نظر گرفته شده است. پارامترهای مورد استفاده در این تحقیق شامل فاصله از مناطق توسعه یافته، فاصله از راه های اصلی، فاصله از فضای سبز، ارتفاع، شیب، فاصله از گسل، فاصله از مراکز نواحی شهر و همچنین تعداد سلول های شهری در همسایگی 3*3 شهری می باشد. همچنین مدلسازی توسعه شهری با شبکه عصبی مصنوعی نیز انجام شده است که در پایان به مقایسه عملکرد دو مدل می پردازیم. معیار های کاپا، درجه تناسب و درصد تناظر صحیح جهت ارزیابی عملکرد مدل های پیشنهادی به کار گرفته شده اند که برای روش رگرسیون منطقی به ترتیب 7398/0، 6345/0 و 70/93% و در روش شبکه عصبی مصنوعی برابر با 7316/0، 6249/0 و 55/93% می باشند.