رابطه بین تغییر سطح آب زیرزمینی و روند شورشدن آن (بررسی موردی: دشت آسپاس- استان فارس)

آب زیرزمینی همواره منبع آبی مهمی است. با توجه به این مهم، ضرورت آگاهی از چگونگی تغییرات زمانی و مکانی آن در مناطق گوناگون اهمیت دارد. بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرمینی دشت آسپاس و خشکسالی های پی درپی در سال های اخیر موجب افت چشمگیر سطح آب زیرزمینی شده است. در گذشته سطح آب های زیر زمینی در عمق 7-5 متری سطح زمین بوده ولی به علت حفر چاه های متعدد و بهره گیری زیاد هم اکنون به عمق 60-50 متری رسیده است. در نتیجه، نقش مدیریت در این دشت زیاد است. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط تغییرات سطح ایستابی و شوری آبخوان در دوره آماری (89-1381) می باشد. برای این منظور، از داده های هواشناسی (میانگین بارش سالانه دشت)، داده های ماهانه کیفی آب زیرزمینی (هدایت الکتریکی برای بررسی شوری)، داده های ماهانه سطح آب زیرزمینی (چاه های مشاهده ای و پیزومتری برای نشان دادن نوسانات آب زیرزمینی و وضعیت هیدروگراف های واحد دشت) استفاده شد. هیدروگراف های واحد دشت نشان داد که در دوره آماری (89-1381) سطح آب های زیرزمینی روند نزولی داشته و متوسط افت سالیانه در حدود 7/0 متر در سال بوده است. همچنین رابطه عکس بین روند سطح ایستابی و شوری مشاهده می شود. مقایسه تغییرات هدایت الکتریکی و سطح آب زیرزمینی در آبخوان نشان داد که شوری در مناطقی از دشت که سطح ایستابی کمتر است، افزایش می یابد.