ارزیابی تغییر پوشش زمین در مناطق خشک با استفاده از سنجنده های ASTER و ETM+ (بررسی موردی: دشت مروست، استان یزد)

پوشش زمین به پوشش فیزیکی و بیولوژیک در سطح زمین شامل آب، گیاه، خاک لخت گفته می شود. به دلیل وجود شرایط محدود کننده در مناطق خشک (کمبود آب، شوری خاک) مطالعه روند تغییر پوشش زمین از اهمیت زیادی برخوردار است. استفاده از سنجش از دور برای شناسایی و تشخیص پوشش در مناطق با گستره زیاد، جایگاه ویژه ای دارد. در این پژوهش برای ارزیابی تغییرات پوشش سرزمین در دشت مروست (منطقه ایی خشک در جنوب استان یزد)، از تصاویر سنجنده ASTER (Terra) فصل تابستان (ماه تیر) سال های 2003و 2010 و همچنین تصاویر سنجنده ETM+ (Landsat) ماه تیر سال های 2002و 2010 استفاده گردید. در گام آغازین پس از بازدید میدانی پیش پردازش شامل تصحیح هندسی و یافتن ترکیب باندهای مناسب برای تفسیر اولیه تصاویر انجام شد. طبقه بندی تصاویر به روش نظارت شده و الگوریتم حداکثر احتمال در 5 طبقه، زمین های کشاورزی، مرتع، بایر، بیابان و کویر مرطوب، انجام شد. سپس دقت آن ها از طریق نمونه های زمینی، با محاسبه ضریب کاپا و صحت کلی ارزیابی شد. نتایج طبقه بندی داده های ETM+ نشان می دهد که در دوره زمانی 2010 -2002 وسعت زمین های کشاورزی بیشترین تغییرات افزایشی و محدوده کویر مرطوب کمترین تغییرات کاهشی را داشته است. تغییرات در نقشه های طبقه بندی ASTER در بازه زمانی 2010 - 2003 نیز مشابه با نتایج ETM+ است. در این دوره زمانی، از وسعت محدوده کویر مرطوب کم و به مساحت سطوح بیابانی افزوده شده و همچنین از وسعت اراضی مرتعی کم و به مساحت اراضی کشاورزی اضافه شده است. از پیامدهای جبران ناپذیر این گونه تغییرات در پوشش اراضی، افزایش روند بیابان زایی در این منطقه خشک است. افزایش وسعت اراضی بیابانی در تصاویر ASTER با شدت بیشتری نمایان و دقت بیشتر این تصاویر را نسبت به لندست (به مقدار ناچیز) نشان می دهد.