بررسی عوامل موثر بر ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریده مریم رقم مروارید پس از برداشت (Polianthes tuberosecv. Pearl)

گل مریم یکی از گل های با ارزش شاخه بریده و معطر است که در پس از برداشت ماندگاری بسیار کمی دارد. محققان علت نداشتن عمر انباری طولانی در این گل را استرس ناشی از کمبود کربوهیدرات ها و تنفس سریع گل آذین می دانند. در این پژوهش اثر فاکتورهای ساکارز، کلرید کلسیم، سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه بر عوامل موثر در کاهش ماندگاری گل شاخه بریده مریم رقم مروارید مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. در آزمایش اول به تمامی واحدهای آزمایشی 100 پی پی ام سولفات آلومینیوم افزوده شد و تاثیر فاکتور ساکارز و کلرید کلسیم مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم به تمامی تیمارها محلول مناسب حاصل از آزمایش اول (5/3 درصد ساکارز و 200 پی پی ام کلرید کلسیم) اضافه گردید و تاثیر فاکتورهای سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه مورد بررسی قرار گرفت. در طول اجرای آزمایش صفاتی مانند درصد ماندگاری، میزان کلروفیل a، b و کل و درصد محتوای نسبی آب اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از آزمایش اول مشخص کرد، تیمار اثر متقابل 5/3 درصد ساکارز و 200 پی پی ام کلرید کلسیم تاثیر معنی داری در حفظ میزان کلروفیل a، b و کل، محتوای نسبی آب داشته و درصد ماندگاری را در مدت زمان 16 روز در حدود 88 درصد حفظ کرده است. نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان داد که سومین عامل مهم کاهش ماندگاری گل های شاخه بریده مریم حساسیت بالای این گل به انسداد آوندها می باشد و محلول محافظ حاصل از آزمایش اول همراه با 200 پی پی ام سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه با فواصل زمانی 48 ساعت نقش موثری در افزایش ماندگاری گل شاخه بریده مریم رقم مروارید داشت. در پایان می توان محلول محافظ حاوی 5/3 درصد ساکارز و 200 پی پی ام سولفات آلومینیوم و 200 پی پی ام کلرید کلسیم به همراه برش مجدد انتهای ساقه با فواصل زمانی 48 ساعت را برای رفع مشکلات پس از برداشت و افزایش ماندگاری گل شاخه بریده مریم توصیه نمود.