اثر فاصله آبیاری بر خصوصیات رشدی، عملکرد کمی و کیفی گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) در شرایط کاربرد مالچ

گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) یکی از مهمترین سبزجات جهان است. اگرچه این گیاه بومی منطقه شمال آمریکا است، ولی مرکز پیدایش و منشا آن آمریکای مرکزی گزارش شده است. به منظور بررسی اثرات مالچ پلاستیکی بر مقدار آب مورد نیاز و عملکرد گوجه فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل و بر پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در فریمان اجرا شد. فاکتور اول آزمایش شامل دو سطح استفاده از مالچ و بدون استفاده از مالچ و فاکتور دوم چهار دورآبیاری به صورت 5، 7، 9 و 11 روزه بود. پارامترهای مورد اندازه گیری شامل ارتفاع بوته، تعداد گل، تعداد میوه، عملکرد و وزن میوه و نیز شاخص بریکس بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار مالچ و دور آبیاری بر صفات زایشی مانند تعداد گل، تعداد میوه و وزن میوه معنی دار بود، ولی روی میزان ارتفاع گیاه تاثیر معنی داری نداشت. ارتفاع بوته، تعداد گل و میوه در تیمارهای آبیاری به طور معنی داری مالچ بیشتر از بدون مالچ بود. بیشترین عملکرد در تیمار فاصله آبیاری پنج روزه با مالچ مشاهده گردید که اختلافی با فاصله هفت روز با مالچ نداشت. در مرحله اول و دوم نمونه برداری، تعداد گل در تیمار با مالچ بالاتر از بدون مالچ بود. به نظر می رسد که مالچ سبب زودرسی، افزایش دوره رشد زایشی و بالا رفتن عملکرد شده است. این نکته که با استفاده از مالچ می توان دوره آبیاری را، بدون آن که موجب کاهش عملکرد شود، حداقل دو روزه به تاخیر انداخت سبب استفاده بهینه از آب و امکان افزایش سطح زیر کشت خواهد شد.