ارزیابی شدت بیابان زایی حوزه آبخیز درخت سنجد با استفاده از مدل IMDPA

در این تحقیق از روش ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابانی زایی اراضی(IMDPA) برای ارزیابی پتانسیل بیابان زایی منطقه درخت سنجد استفاده شد. پس از بررسی ها و ارزیابی های اولیه، چهار معیار اقلیم، پوشش گیاهی، خاک، زمین شناسی و ژئومورفولوژی مهم ترین معیارهای موثر در بیابان زایی این منطقه انتخاب شدند. با استفاده از روش فوق، امتیازات شاخص های هر معیار تعیین شد و ارزش آن معیار با محاسبه میانگین هندسی امتیاز شاخص های آن محاسبه گردید. سپس، با استفاده از GIS، نقشه شدت بیابان زایی منطقه تهیه شد. برای این منظور، لایه های رستری معیارهای مذکور روی هم گذاری و تلفیق شد و میانگین هندسی معیارها محاسبه گردید. در نهایت، با تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده، به کمک مدل IMDPA نقشه شدت بیابان زایی منطقه به دست آمد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان می دهد که کلاس شدت بیابان زایی در 37/0 درصد از منطقه کم، در 80 درصد از منطقه متوسط، و در 63/19 درصد از منطقه شدید است. معیار پوشش گیاهی، با ارزش عددی 05/3، بیشترین تاثیر و معیار زمین شناسی، با ارزش عددی 8/1، کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارند. همچنین، معیارهای اقلیم و خاک به ترتیب، با ارزش عددی 04/2 و 21/2، شدت بیابان زایی متوسط را نشان می دهند.