آنتی بادی ضد CagA، روش جدید تشخیص بیماری زخم پپتیک از دیس پپسی بدون زخم: مطالعه مورد شاهدی

سایتوتوکسین وابسته به ژن A (Cytotoxin-associated gene A، cagA) مهمترین عامل ویرولانس هلیکوباکترپیلوری محسوب می شود. با اندازه گیری آنتی بادی حاصل در سرم بیمار می توان گونه خاص هلیکوباکترپیلوری مسول ایجاد زخم پپتیک را تشخیص داد و از آندوسکوپی غیر ضروری در بیماران جلوگیری کرد. هدف از انجام این مطالعه بررسی آنتی بادی ضد CagA در سرم مبتلایان به زخم پپتیک در مقایسه با بیماران مبتلا به دیس پپسی بدون زخم بود.
این مطالعه به صورت مورد- شاهدی از مهر 1390 تا آبان 1391 در 130 بیمار که بیشتر از شش ماه از دیس پپسی شکایت داشتند و به بخش گوارش و آندوسکوپی بیمارستان فیروزگر مراجعه کرده بودند انجام شد. با استفاده از روش الیزا مقدار آنتی بادی ضد CagA در نمونه سرم بیماران اندازه گیری شد. بیماران مبتلا به زخم پپتیک به عنوان گروه مورد و بیماران بدون زخم پپتیک به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند.
در این مطالعه 65 بیمار در گروه مورد و 65 بیمار در گروه شاهد شرکت داشتند. 59 نفر از گروه مورد (90/76%) و 37 نفر از گروه شاهد (56/92%) از نظر وجود آنتی بادی ضد CagA مثبت بودند (P= 0.003). همچنین 61/4% از افراد دارای آنتی بادی ضد CagA و 6/17% افراد فاقد آنتی بادی ضد CagA دارای زخم پپتیک بودند (P= 0.003).
اندازه گیری آنتی بادی ضد پروتئین CagA در سرم بیماران مبتلا به دیس پپسی روش غیر تهاجمی و به نسبت ارزان برای افتراق بیماران مبتلا به زخم پپتیک از موارد بدون زخم است و با استفاده از استراتژی «آزمون و درمان» می توان موارد آندوسکوپی فوری و غیر ضروری، برای تشخیص، زخم پپتیک را کاهش داد.