تاثیر خصوصیات زمین شناسی مهندسی آبرفتهای جوان تهران بر نشست زمین در اثر حفر تونل

نشست زمین در اثر حفر تونل های کم عمق در مناطق شهری تاثیرات عمیقی را می تواند روی زندگی روزمره انسانها داشته باشد. عوامل زیادی بر نوع و مقدار این نشست موثر می باشند که از این میان خصوصیات زمین شناسی مهندسی محیط میزبان تونل شامل پارامتر های ژئوتکنیک خاک، شرایط آب زیرزمینی، شرایط تنشهای اولیه از جمله این عوامل است. در این تحقیق نشست زمین در اثر حفر تونل قطعه شرقی-غربی خط هفت مترو تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. این تونل در داخل آبرفتهای جوان تهران حفاری شده است که متشکل از مصالح ریزدانه و درشت دانه می باشند. نتایج مطالعات نشان دهنده این است که خاکهای ریزدانه و درشت دانه رفتار یکسانی در برابر حفر تونل از خود نشان نمی دهند و عموما نشست حداکثر (Smax) در خاکهای درشت دانه بیشتر از خاکهای ریزدانه است. در بخشهایی از تونل نشست واقعی (اندازه گیری شده) کمتر از نشست های پیش بینی شده است. عملکرد صحیح TBM و سیمانی شدگی موضعی در آبرفتهای این بخش از تونل می توانند دلیل این مسئله پذیرفته شوند. در بخشهای دیگری از تونل نشست های واقعی بیشتر از نشست های پیش بینی شده است که دلیل این مسئله می تواند در ارتباط با فضاهای زیرزمینی قدیمی و متروکه باشد.