توهم مالی و تقاضا برای مخارج دولت در اقتصاد ایران

بر طبق تئوری های انتخاب عمومی، ویژگی های ساختار مالیاتی در ادراک رای دهندگان از بار مالیاتی اثر دارد؛ به طوری که رای دهندگان میزان هزینه ای را که برای کالاهای عمومی می پردازند کمتر از حد واقعی برآورد می کنند. بر اساس موضوع توهم مالی مخارج دولت را می توان بررسی کرد. در این مطالعه تلاش شده است رابطه مالیات و مخارج عمومی دولت در اقتصاد ایران طی سال های 1360 1390 بر اساس تئوری های انتخاب عمومی بررسی شود تا سطح مخارج دولت در زمینه تقاضای مودیان مالیاتی رای دهنده برای کالاهای عمومی نشان داده شود. بدین منظور، از یک مدل استاندارد رای دهنده میانه برای ترکیب توهم مالی از طریق مالیات های کمتر قابل رویت (غیرمستقیم) استفاده شد. الگوی تصریح شده با استفاده از روش های خودتوضیح برداری با وقفه های گسترده (ARDL) و الگوی تصحیح خطا (ECM) برآورد شد. یافته های پژوهش کسری بودجه دولت را تایید می کند و نشان می دهد توهم مالی در ایران ناشی از سهم زیاد درآمد نفتی در بودجه دولت است، که نوعی مالیات بین نسلی به شمار می آید و قابل رویت نبودن مالیات با افزایش سطح مخارج دولت همراه نیست.