بررسی اثر دوره های گرسنگی و رشد جبرانی برکیفیت لاشه بچه ماهی کپور

معمولا گونه های مختلف ماهیان درطول زندگی با پدیده گرسنگی به طورطبیعی مواجه می شوند، چنین حالتی معمولا درفصل زمستان،هنگام مهاجرت های طولانی به منظور تخم ریزی و یا زمانی که غذا در محیط زندگی، به دلایل مختلفی کاهش پیدا می کند اتفاق می افتد و باعث کاهش شدید ذخایر انرژی بدن ماهیمی شود.
این آزمایش در 5 تیمار و 3 تکرار شامل: تیمار شاهد: پنج هفته غذادهی کامل در طول دوره، تیمار 1: یک هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار 2: دو هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار3: سه هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، تیمار 4: چهار هفته گرسنگی کامل و یک هفته غذادهی کامل، انجام پذیرفت. میزاناکسیژنمحلول برابرppm6-5/5، دمابرابر 28-24 درجهسانتی گراد و pHدرطولدورهآزمایشبرابر 8-5/7 اندازهگیریگردیدبچه ماهیان کپور در طول دوره آزمایش و در تیمار شاهد و در زمان غذادهی تیمارهای دیگر با غذای تجاری (شامل: رطوبت 7/8 %، خاکستر 2/ 11%، پروتئین 32 % و چربی 5/10 %) تغذیه شدند.
با توجه به نتایج به دست آمده از آنالیز لاشه بچه ماهیان کپور مشخص گردید در میزان درصد پروتئین، چربی، فیبر و خاکستر لاشه اختلاف معنی داری وجود دارد 05/0P به طوری که با افزایش طول دوره گرسنگی میزان چربی، پروتئین و فیبر کاهش و میزان خاکستر لاشه افزایش یافت. نتایج بررسی نشان داد که افزایش دوره گرسنگی باعث کاهش کیفیت لاشه و درصد بازماندگی بچه ماهیان کپور می گردد.