آسیب های آموزش و پژوهش علم حقوق در ایران و راهکارهای مقابله با آن

طی چند سال گذشته تغییراتی در نظام آموزش و پژوهش حقوق در ایران صورت گرفته که موجب آسیب جدی به این نظام و به تبع آن، تضعیف نظام حقوقی کشور شده است.البته برخی ایرادها به رشته حقوق اختصاص ندارد و در رشته های دیگر علوم انسانی نیز دیده می شود. بخشی از این آسیب ها مرتبط با استادان (مانند شیوه جذب، ارتقا، اشتغال استادان به کار های مختلف غیردانشگاهی و...) و بخشی مربوط به شیوه پذیرش دانشجو (جذب متمرکز و بدون ضابطه دانشجو و گاه بدون آزمون و در سطح گسترده در مقاطع تحصیلات تکمیلی) و برخی دیگر مربوط به شیوه آموزش (انباشت مطالب حفظی، بیگانگی دانشجویان با مسائل عملی حقوقی، نظام تورم نمره و...) و یا مربوط به پژوهش (کمبود پژوهش اصیل و بنیادین، رواج کپی برداری و ترجمه از آثار دیگران و...) حقوق است و سرانجام بخشی به منابع درسی و رشته های تحصیلی و شیوه مدیریت دانشگاه ها و رعایت نکردن استقلال آن ها مربوط می شود. در این مقاله تلاش شده است با تحقیق میدانی و نظرخواهی از استادان و صاحب نظران باتجربه و پیش کسوت، آسیب ها و چالش های موجود شناسایی و ریشه یابی شده، تا حد ممکن راه حل های مقابله با آن ارائه شود.