اپیدمیولوژی آسیب های ارتوپدی در اطفال و نوجوانان در بیمارستان ارجاعی تهران: مطالعه توصیفی آینده نگر

آسیب های ارتوپدی در کودکان شایع می باشد و سبب مشکلات فراوان مادی و خسارت روحی کودک و خانواده می گردد. شناسایی اپیدمیولوژی این آسیب ها می تواند در جلوگیری از آسیب و همچنین برنامه ریزی های درمانی موثر باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ابعاد مختلف آسیب های ارتوپدی در جامعه ایرانی است.
در این مطالعه توصیفی آینده نگر کلیه بیماران زیر 19 سال که در طی یک سال در فاصله زمانی اول اردیبهشت 1392 تا پایان فروردین 1393 از طریق اورژانس بیمارستان شفا یحیاییان بستری گردیدند، به صورت آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند. سن، جنس و مکانیسم تروما جمع آوری و بررسی شد.
در طول مدت مطالعه 1081 بیمار زیر 19 سال با آسیب ارتوپدی بستری گردیدند که اکثریت را پسران تشکیل می دادند (830 نفر، 76/8%). دختران (251 نفر، 23/2%) میانگین سنی 4/63±8/67 سال در قیاس با 5/06±11/04 سال در پسران داشتند که اختلاف معناداری داشت (P< 0.001). حداکثر شیوع سنی پسران 18 سال بود. در حالی که در دختران دو پیک سنی، در سه و 9 سالگی دیده شد. شکستگی در 621 بیمار (70/8%) در اندام فوقانی و 256 بیمار (29/2%) در اندام تحتانی بود. 27 بیمار دچار دررفتگی مفاصل، پنج مورد ضایعه لیگامانی زانو، 128 بیمار آسیب نسوج نرم اندام ها و 44 بیمار ضایعات ستون فقرات داشتند. شایعترین مکانیسم تروما در هر دو جنس سقوط از حالت ایستاده بود (48/5%). شایعترین استخوان دچار آسیب، استخوان های رادیوس و اولنا (146 مورد 16/7%) و سپس سوپراکوندیلر آرنج (134 مورد 15/3%) بود. بیشترین شیوع در فصل تابستان 30/1% و کمترین در زمستان 18/1% مشاهده شد.
مطالعه حاضر افزون بر شناخت اپیدمیولوژی آسیب های ارتوپدی اطفال، زمینه آموزش والدین برای جلوگیری از بروز آسیب در کودکان در معرض خطر را فراهم می نماید.